یاد آن روزها به خیر

آن روزهایی که بلبل اطراف گل پرسه می زد

و عشق در باغ چراغانی دنیا پرپر می زد

روزهایی که در آن

روشنی از روزنه ی امید پیدا بود

و کودکان در پی سکه ی دهشاهی بازی می کردند

یاد آن روزها به خیر

که دوستانی مانند آیینه داشتیم

یاد آن روزهایی که

باران همدم همیشگی پنجره بود

و رود از خشکسالی چیزی نمی فهمید

و ماهی هیچ وقت

 زیر قولی که به کاشی های حوض داده بود نمی زد

آن روزهایی که عقل سر جنگ با عشق نداشت

و محبت با منطق ستیز نمی کرد

روزهایی که در آن کودک از ترکیدن بادکنکش نمی ترسید

و باد همیشه در آسمان آبی

با بادبادک همراه می شد

عجب روزهایی بودند

یادشان به خیر

.

.

.

.